…โลกใบเล็กที่ได้ข้ามผ่าน…

 

….โลกใบน้อยของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน

วัยฝันวันวานบนโลกแต่ละใบย่อมไม่เหมือนกัน…..

…เส้นทางชีวิตคนเรา..ยิ่งซับซ้อนพาดผ่านทางแต่ละทางต่างกัน…

แต่คงมีอยู่บางเส้นทางที่มีคนสองคนได้เคยเดินคู่กันไป….ด้วยกัน

 

 

………..โลกสีขาว

….เราสองยังคงสดใส  เราสองยังคงเยาว์วัย
เราสองเปิดรับสิ่งใหม่  เราสองเปิดใจให้กัน…..

 

 

….ทุกสิ่งกระจ่างสว่างขาว  ทุกสิ่งไร้ทุกข์ไร้เรื่องราว
ทุกสิ่งสวยสพรั่งดั่งดุจดาว บริสุทธิ์ดุจผ้าขาวไร้ราคี…..

 

 

………..โลกสีชมพู

….เราสองก้าวมาใกล้ชิด  เราสองหมายปองต้องจิต
เราสองหวังเคียงคู่คิด  เราสองชีวิตรักกัน….

 

 

….ทุกสิ่งช่างสวยสุดสดใส  ทุกสิ่งอ่อนนุ่มละมุมละไม
ทุกสิ่งบันดาลรักปักกลางใจ  สรรพสิ่งล้วนอยู่ในสีชมพู….

 

 

………..โลกสีฝุ่น

….เราสองปักเสาสร้างหลัก  เราสองก้าวฝ่าอุปสรรค
เราสองยึดมั่นในรัก  เราสองมิจักทิ้งกัน….

 

 

….ทุกสิ่งแม้ลำบากแลแสนเข็ญ  ทุกสิ่งสร้างลำบากทั้งยากเย็น
ทุกสิ่งย่อมมีอุปสรรคจักลำเค็ญ  เราสองยังมั่นครองเป็นคู่รักกัน….

 

 

 

………..โลกสีเทา

..เราสองล้มลุกคลุกคลาน  เราสองกุมมือสอดประสาน
เราสองจักโอบกอดชั่วกาลนาน  เราสองห่มรัตติกาลยามราตรี..

.

…เราสองนอนนับหมู่ดาว  เราสองต่างคุยเรื่องราว
เราสองหวนระลึกโลกสีขาว  ซึ่งเราสองสุกสกาวยามเยาว์วัย..

.

..เราสองหวนคนึงคิดพินิจดู  เราสองหวังเคียงครองชีวิตคู่
เราสองหวนระลึกถึงโลกสีชมพู  พลันเราสองต่างพรั่งพรูด้วยน้ำตา..

.

..เราสองร่วมร่างสมสร้างบุญ  เราสองพร้อมผลัดช่วยค้ำจุน
เราสองข้ามผ่านแม้โลกสีฝุ่น  เราสองคอยการุญกันเรื่อยมา..

.

.

..ต่อจากนี้คงไม่มีซึ่งเราสอง  นับจากนี้ไม่มีมือกอดตระกอง

หลังจากนี้ไร้เงาเคยเคียงคู่ครอง  น้ำตานองเพราะโรคร้ายคร่าดวงใจ

 

..คืนนี้คงเป็นเพียงฝันสลาย คืนนี้คงเป็นคืนก่อนเดียวดาย
คืนนี้คงเป็นการกอดครั้งสุดท้าย โอบกอดกายก่อนความตายพรากเจ้าไป..

 

.
.
.
.
.
.
.
.
อยากย้อน…..วันเราสองยังคงสดใส
เวลา……เมื่อเราสองยังคงเยาว์วัย
กลับไป….สู่ช่วงสองเราเปิดรับสิ่งใหม่…

ยามเราสองเปิดใจให้กัน…..